کتاب معماری و سینمای معناگرا اثر سیامک پناهی انتشارات عصر کنکاش

در کتاب آمده است:چارچوب نظری این کتاب به سه بخش: نحوه برخورد با فضاهای معماری، چارچوب و دیدگاه فلسفی پژوهش و روش نشانه‌شناسی تقسیم می‌گردد. «نظریه فضاهاي معماری بر اساس نظريه «ادراك فضا»ي كريستين نوربرگ شولتز بوده كه از انديشه‌هاي هايدگر ، مرلوپونتي و ژان پياژه بهره گرفته است». نظرات وی به‌عنوان پایه بحث برگزیده‌ شده و جهت رفع نقصان آن از نظرات برنارد شومی در معماری رویداد، کریستوفر الکساندر در زبان فضا و همچنین گاستون باشلار درزمینه بوطیقای فضا استفاده ‌شده است. در مرحله ادراک فضای سینمایی، تلفیق نظریه پیتر گرینوی به‌صورت نظریه «فضا به‌ مثابه فرم» با نظریه ویم وندرس به‌صورت نظریه «فضا به ‌مثابه نماد» مؤثر واقع‌شده است. در رابطه با رویکرد فلسفی پژوهش سعی گرديده است نظرات هايدگر در باب «دازاين» كه بيشتر معناي «فرد-هستي» مي‌دهد با نظرات واتسوجي تتسورو در باب «نينگن» به معناي «جمع- هستي» و از طرف دیگر ناخودآگاه فردی فروید با ناخودآگاه جمعی یونگ تلفیق گردد. با به‌کارگیری مفاهیم، ابزارها و رویکردهای تحلیلی که این نظریه در دسترس قرار می‌دهد، معماری فیلم و عناصر مرتبط با آن تحلیل‌شده است. در این تحقیق با روش تحلیلی و توصیفی با تکیه ‌بر روش نشانه‌شناسی لایه‌ای (تحليل فيلم با ديدگاه محور هم‌نشینی لايه‌هاي متن، بافت، بينامتن، رمزگان و رسانه‌ها) و تحليل سه‌گانه اروين پانوفسكي (ادراك اوليه، ادبيات موضوع و هرمنوتيك ) در تمامي لايه‌هاي هم‌نشین و درنهایت تلفیقی از تحقیق کیفی (از نظریه به نمونه موردمطالعه) و کمی (از نمونه مطالعه به نظریه) مفاهیم بازشکافت شده‌اند.