قصههای شیخ ااشراق شهاب الدین یحیای سهروردی (549-587) به خاطر ابلاغ ایدههای فلسفی و عرفانی پیچیدهای به وجود نیامدهاند که بشود آنها را به صورتهای دیگری هم بیان کرد، بل که زاییده ذهنیت خلاق فیلسوف و عارف بزرگیاند که قصه نویس چیره دستی هم بود .این قصهها همان رسالههای معروف به « رسالههای عرفانی» شیخ اشراقاند که در این ویرایش به صورت مجموعهای از هشت قصههای کوتاه به هم پیوسته در آمدهاند - قصههای خوش ساختی نوشته استادی که نه یک عارف خانقاه نشین بود و نه یک حکیم مفسر آرای دیگران نبوغ این مرد بزرگ، بیشتر از هر جای دیگر در این قصه هاست که تجلی مییابد. این کتاب یکی از کتابهای مجموعه « بازخوانی متن» است. در این مجموعه، ویرایشهای جدیدی از برجستهترین آثار ادبیات فارسی عرصه میشود: تمامیت اثر و سبک متن دست نخورده باقی میماند و با پیراستن برخی فرعیات و فصلبندی و تدوین مجددد و پارا گرافبندی و نقطهگذاری و به کار بردن یک رسم الخط یکدست، متن به صورتی در میآید که برای عموم خوانندگان علاقهمند و خواندنی باشد.