کتاب «شاهنامه ابومنصوری» به قلم محمد دهقانی از مجموعهی تاریخ و ادبیات ایران برای کسانی نوشته شده است که به تاریخ فرهنگی و ادبی ایران علاقهمندند و میخواهند برگزیدهای از بهترین شاهکارهای ادبی ایران را همراه با شرح و تفسیر لازم به زبانی ساده و روشن بخوانند و بدانند که این شاهکارها در کدام فضای تاریخی پدید آمده و متقابلاً چگونه بر آن تأثیر گذاشته اند.
شاهنامه ابومنصوری؛ شاهنامهای است که در سال 346 ه.ق به دستور و سرمایهٔ ابومنصور محمد بن عبدالرزاق طوسی، حاکم توس و به دست ابومنصور معمری (ابومنصور المُعمری)، وزیر او به رشتهٔ تحریر کشیده شد. این شاهنامه که به نثر نوشته شده بوده، به تاریخ ایران پیش از اسلام میپرداخت و اصلیترین منبع فردوسی در سرایش شاهنامه بوده است..
اصل این کتاب از بین رفتهاست، اما مقدمهی آن که حدود پانزده صفحه میشود، سالها به عنوان مقدمهٔ شاهنامه در ابتدای نسخ خطی شاهنامهٔ فردوسی کتابت میشده و به برکت همین نسخ خطی شاهنامه به یادگار مانده. مقدمهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری در کنار تاریخ بلعمی و چند کتاب انگشتشمار دیگر، یکی از قدیمیترین نثرهای فارسی است که امروزه به جای مانده است و از جملهٔ گرامیترین میراثهای ادبی زبان فارسی به شمار میرود.
این کتاب توسط نشر نی منتشر شده است.