کتاب صراحت بیان اثر میشل فوکو ترجمه مصیب پیرنسری نشر مصدق

سخنرانی‌های فوکو در این کتاب، صراحت بیان خود وی هستند، که در جامعه‌ی مدرن آمریکایی و در یکی از فضاهای معتبر آکادمیک آن _ دانشگاه برکلی _ ارائه ‌شده‌اند. فوکو صرفاً نقل تاریخ نمی‌کند، او نقبی به گذشته‌ی شکوهمند یونان می‌زند تا ریشه‌های سنت صراحت بیان، را واکاود و بیرون کشد. این اثر انباشت باستان‌شناسانه‌ی واژه و کلمه و ایده، آن هم به صورتی مشوش و درهم نیست، بلکه فوکو ریشه‌ی صراحت را از دل تاریخ اندیشه‌ی غرب استخراج کرده، چهره‌های پرشور و باشکوه فلسفه‌ی یونان و عادت ایشان به صراحت بیان را به تصویر می‌کشد و در نهایت مخاطرات ناشی از آن و پافشاری آن خدایان اسطوره ای با لهجه ای صریح در بیان حقیقت را هم‌کاسه کرده و نام و نامه‌ی اندیشه‌ی غرب را با مُهر خوش‌رنگ صداقت و صراحت ممهور می‌کند. ‌آنان که این‌چنین به محکمه و معبر آتن، داد عدل و انصاف می‌دادند، به زعم فوکو، اگر خود چنین نمی‌زیستند و زیست و زندگی‌شان نمودار عیان فکر و اندیشه‌شان نبود، ناگزیر از جرگه‌ی ناب فیلسوفان آتنی و هلنی محو می‌شدند. فوکو ریشه‌شناس خوبی‌ است، و ‌اوست که در برابر جامعه‌ی مملو از تزویر غرب امروز، دیگربار با مضمون صراحت لهجه قد علم کرده، تا چنین بپرسد: اهمیت حقیقت‌گویی و اظهار حقیقت _ مردمانی که در جامعه حقیقت را واگو کنند _ و شیوه‌های شناخت آن، از کجا سرچشمه می‌گیرد (یا به سخنی دقیق‌تر، «باید بگیرد؟»)