کتاب بی نا، بی تا، بی جا اثر هرمز ریاحی

به صید پرنده، چرنده، ماهی نرفته‌ام. تور پروانه‌گیری ندارم و از حشره توی شیشه انداختن هم چندشم می‌شود. دل صید نداشته‌ام. پی دست پرهیزگار، پروانه آبی‌ ـ سورمه‌ای‌ ـ نارنجی درخشانی روی رود که تصویرش را دیدم می‌گردم. کف پای نوزاد را همواره دوست داشتم ببوسم و آن بوی عجیب را بشنوم. بال گشاده و سنجاق در سر، خال‌هایم خالیا، stigmataـ ریاحی. از پایین‌آورندگان عیسا از صلیب پرسشی ندارم. زاری بر پروانه طُرفه بال‌هایی ترک‌دار. نقاشان با قلم دم سموری چه می‌توانند کرد. راهبان بودایی با کیسه‌هایی غباررنگ و نی‌ها بلند پروانه‌ ـ ماندالا بر آب می‌نگارند.