کتاب زبان حال در عرفان و ادبیات پارسی اثر نصرالله پورجوادی

کتاب «زبان حال در عرفان و ادبیات پارسی» را «نصرالله پورجوادی» نوشته است. زبان حال درواقع نوعی هنرنمایی و شگرد ادبی در ادبیات فارسی است. در توضیحات کتاب آمده است: «هر چند زبان حال برای پارسی‌زبانان تعبیری است آشنا و معنی آن نیز به‌زعم ایشان واضح، اما به باور نویسنده، گویا همین تصور عمومی از وضوح معنای این لحظه است که موجب شده است فرهنگ‌نویسان کمتر به آن پردازند. نبود یک تعریف واحد و دقیق در فرهنگ‌ها خود نشان از آن است که معنی این لفظ چندان هم روشن نبوده و ابهامی در آن نهفته است. نویسنده مشکلی که در درک صحیح معانی زبان حال وجود داشته است را پیش از هر چیز با تعریف لفظ "حال" در تعبیر "زبان حال" برطرف کرده‌است: "حال" در اینجا نه به معنای حالت و وضع درونی‌ شخص است به طور کلی ـ که در برخی فرهنگ‌ها از جمله فرهنگ معین آمده ـ و نه به معنای حالتی که از جانب پروردگار در دل ایجاد می‌شود ـ چندان که مورد اشاره‌ی برخی صوفیه و ارباب سلوک بوده، بلکه صرفا به معنی صفت است. هر چیزی هم، اعم از انسان و حیوان، نبات و جماد، فرشته و دیو، زمین و آسمان وغیره، به هر حال دارای صفت یا صفاتی است. گاهی این صفت ذاتی است و گاهی عرضی. گاهی نمایش بیرونی دارد و گاهی ندارد.» این کتاب را «نشر نو» منتشر کرده است.