کتاب حتی وقتی می خندیم اثر فریبا وفی نشر مرکز

مجموعه داستان «حتی وقتی می‌خندیم» نوشته‌ی «فریبا وفی» داستان‌نویس معاصر است. این مجموعه 22 داستان کوتاه را دربردارد. عنوان داستان‌ها از این قرار است: حتی وقتی می خندیم، راز، دو روز، باز هم بگو مادام، یک برادر، بی‌دغدغه، چهره شوهرم، بیرون از گور، خسته از بازی، راه خاکی، انتخاب، باید برقصم و نمی‌رقصم، مگس‌ها، من بدم، رو تو بکن این ور، کمین، یاد، سازی برای من، خدو، بگو عمه، دختر و زن‌ها. در بخشی از داستان اول می‌خوانیم: «ما چهار زنیم. وقتی دور هم جمع می‌شویم می‌توانیم بخندیم حتی اگر غمگین باشیم. حرف‌های ما از بچه‌هایمان شروع و به مردهایمان ختم می‌شود. همین است که صدایمان اول نرم و لطیف است و آرام آرام خشن و خشن‌تر می‌شود. همه‌ی ما به شوهرانمان خیانت می‌کنیم. یکی از ما زن عقب‌مانده‌ای است که با پختن غذا با آب دهان، به شوهرش خیانت می‌کند. دیگری مردش را از نظر مالی غارت می‌کند، او این کار را خیانت می‌داند. من سال‌هاست که احساسم را از شوهرم گرفتم و او را مثل یکی از اشیای خانه می‌بینم، این خود نوعی خیانت است. نفر چهارم هم خیانت کرده اما نه به شوهرش، به خودش، چون هرگز آن‌طوری که دلش خواسته زندگی نکرده و خودش حالا نمی‌داند چطور دلش می‌خواسته زندگی کند.» فریبا وفی متولد 1341 در تبریز است. او داستان‌نویسی را از سال‌های نوجوانی آغاز کرد و برخی از آنها را در مجله‌هایی نظیر آدینه، دنیای سخن، چیستا و مجله زنان منتشر کرد. اولین داستان او با عنوان «راحت شدی پدر» در سال 1367 در مجله آدینه به چاپ رسید. «در عمق صحنه» و «حتی وقتی می‌خندیم» اولین و دومین مجموعه‌های داستان کوتاه اوست که در سال‌های 1375 و 1378 منتشر شده است. در راه ویلا، همه‌ی افق و بی‌باد بی‌پارو عنوان دیگر مجموعه داستان‌های فریبا وفی است. رمان‌های او عبارت است از: پرنده‌ی من، ترلان، رویای تبت، رازی در کوچه‌ها، بعد از پایان و ماه کامل می‌شود. پرنده‌ی من در سال 1381 منتشر شد و بسیار مورد استقبال مخاطبان و منتقدان قرار گرفت. این اثر جایزه بهترین رمان سال 1381، جایزه سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و جایزه دومین جایزه ادبی یلدا را از آن خود کرد. رمان رویای تبت (1384) نیز چندین جایزه دریافت کرده است. از دیگر آثار فریبا وفی می‌توان به بازنویسی دیوان اشعار پروین اعتصامی برای نوجوانان اشاره کرد. .