کتاب داستان پسامدرنیستی اثر برایان مک هیل

کتاب «داستان پسامدرنیستی» نوشته‌ی «برایان مک هیل» و ترجمه‌ی «علی معصومی» است. ناشر در توضیح کتاب آورده است: «پسامدرنیسم می‌تواند نوعی واکنش به مدرنیسم سال‌های پس از جنگ جهانی دوم از قبیل زیر پا نهادن حقوق بشر و یا واکنشی به رویدادهای برجسته پس از جنگ سرد به حساب آید. هر چند به دشواری می‌توان پاسخ داد که پسا مدرنیسم از چه زمانی آغاز شد. شاید سال 1941 که دو اسطوره ادبیات مدرن یعنی جیمز جویس ایرلندی و ویرجینیا وولف از دنیا رفتند را بتوان سال پایان مدرنیسم و آستانه تقریبی آغاز پسامدرنیسم ادبی دانست. هر چند در میان نویسندگان و منتقدان ادبی درباره نقطه شروع نگارش یک اثر پسامدرنیستی اختلاف نظر باشد. به عنوان مثال "کیت هیوم" رمان "سومین پلیس" نوشته "فلن اوبراین" را که در دهه 70 میلادی منتشر شد، نخستین اثر پسامدرنیستی می‌داند. کتاب "داستان پسامدرنیستی" تلاش می‌کند تفاوت‌های داستان پسامدرن را با داستان مدرن برای مخاطب تبیین نماید و نویسنده در این راستا مطالب مربوط به شعر و حتی نمایش را بی‌آن‌که خللی در بحث اصلی به وجود بیاورد، کنار نهاده و حتی معتقد است این کار را برای احترام به زیرکی خواننده کتاب انجام داده است.» در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «سخن سنجی عادی بودن مقابله‌‌ای در جهان متن‌هایی مانند صد سال تنهایی (1967) به آخرین حد منطقی برده می‌شود. در ماکوندای صد سال تنهایی موجودات و رویدادهای فراطبیعی و از آن میان، شبح‌ها و وهم‌ها و بیماری‌های فراطبیعی همه‌گیر، بی‌خوابی و فراموشی یا وجود پرندگان مرده و مانند آن ها همگی به عنوان اموری معمول پذیرفته می‌شوند.» این کتاب را انتشارات «ققنوس» منتشر کرده است.