کتاب با عشقی بزرگ اثر آلبا دسس پدس

کتاب «با عشقی بزرگ» نوشته‌ی «آلبا دسس پدس» و ترجمه‌ی «بهمن فرزانه» است. در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «آلبا دسس پدس (1997-1911) رمان‌نویس ایتالیایی نماینده‌ای از زنان نسل خود است. موضوع مشترک همه آثار این نویسنده به نوعی زن ایتالیایی سال‌های میانی قرن بیستم است و این سال‌ها جنگ جهانی دوم و چندین سال پس از آن را در بر می‌گیرد. آلبا دسس پدس طرح اولیه کتاب "با عشقی بزرگ" را در سال 1939 با عنوان "رمان کوبایی" نوشت ولی نوشتن آن را در دهه هفتاد آغاز کرد و عنوان آن را هم "جزیره" گذاشت. در سال 1977 در ملاقاتی با فیدل کاسترو در کوبا از او سئوال می‌کند چطور توانسته در آن مدت کوتاه آن همه کارهای مفید برای کوبا انجام دهد. کاسترو هم در جوابش می‌گوید: "با عشقی بزرگ". آلبا نیز از آن جمله الهام می‌گیرد و عنوان قطعی کتاب خود را "با عشقی بزرگ" می‌گذارد. این کتاب متاسفانه به دلیل مرگ نابهنگام نویسنده نیمه تمام می‌ماند. از آثار دیگر این بانوی نویسنده ایتالیایی می‌توان به داستان‌هایی همچون عذاب وجدان، درخت تلخ، عروسک فرنگی، تازه عروس، هیچ یک از آن‌‌ها باز نمی‌گردد و یک دسته گل بنفشه اشاره کرد که همگی آن‌ها را بهمن فرزانه به فارسی ترجمه کرده است.» در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «خانه ما در محله‌ای مرتفع قرار داشت. صبح ها اندکی پس از ساعت هشت صدای سوت پستچی به گوش می‌رسید. من گوش می‌دادم. اگر صدای پرت شدن بسته روزنامه‌ها روی زمین را می‌شنیدم، معلوم می‌شد که نامه‌ای ندارم، چون اگر نامه‌ای داشتم پستجی بالا می‌آمد و نامه را در ورودی در می‌گذاشت و ما دوان دوان خودمان را می‌رساندیم تا باد آن‌ها را نبرد. وقتی نامه‌ای دریافت نمی‌کردم به نظرم می‌رسید ایتالیایی که ترکش کرده‌ام نابود شده و دیگر وجود ندارد. در روزنامه‌ها به ندرت از ایتالیا صحبتی می‌شد. گاه به گاه در مورد پاپ اعظم و واتیکان.» این کتاب را انتشارات «ققنوس» منتشر کرده است.