کتاب اسیر خشکی اثر دوریس لسینگ

کتاب «اسیر خشکی» نوشته‌ی «دوریس لسینگ» و ترجمه‌ی «سهیل سمی» است. ناشر درباره‌ی کتاب آورده است: «دوریس لسینگ در سال 2010 برنده جایزه ادبی نوبل شد. یک نویسنده انگلیسی که در سال 1919 متولد شد و احساسی صوفیانه دارد. خوانندگان ایرانی با آثارش بعد از اخذ جایزه نوبل بیشتر آشنا شدند. او در شرح احساسات و شخصیت زنان، زبانی بسیار قدرتمند دارد. شخصیت اول رمان "اسیر خشکی" زن جوانی است که میان سرخوردگی‌های سیاسی‌اش در حزب کمونیست و جمع هم‌حزبی‌های جوانش، روابط فروپاشیده‌اش با والدین خود، ارتباطی عاطفی با رفیق هم‌حزبی‌اش دارد و در بیان احساسات خود به عنوان یک زن، سرگشته و در آستانة از خود بیگانگی است. "اسیر خشکی" در بحرانی‌ترین دوران زندگی این شخصیت که دورانی پر فراز و نشیب از تاریخ معاصر جهان نیز هست، روایتگر مسیری است که این زن می‌پیماید. در ادبیات بریتانیا برای "جین آستین" جانشینی سزاوارتر و قَدَرتر از "دوریس لسینگ" وجود ندارد. "اسیر خشکی" خاطراتی است که نه به جنبش کارگری و نه به سوسیالیسم جهانی بلکه به زنی به اسم "فلورا" تقدیم می‌شود که شاید بهترین و مهربان‌ترین زن بوده است.» در قسمتی از داستان می‌خوانیم: «خانم باس، منشی ارشدی که عنقریب دفتر را ترک می‌کرد، آن روز برای چهارمین بار زنگ زده بود تا به مارتا جانشین احتمالی‌اش، یادآوری کند که منشی آقای رابینسون چه کارهایی باید انجام دهد. یا شاید خود می‌گفت، و احتمالا حتی فکر می‌کرد، که تماس‌های خانم باس به این دلیل بوده.» این کتاب را انتشارات «ققنوس» منتشر کرده است.