کتاب در کربلا چه گذشت اثر شیخ عباس قمی انتشارات جمکران

برشی از کتاب: از اخبار بسیار استفاده می‌شود که برای امام حسین علیه‌السلام و حاملین اسرار، مسلم بوده است که محل شهادت،زمین کربلاست و بایست حسین علیه‌السلام به عراق بروند.در این صورت چرا ابی عبدالله علیه السلام بر عکس مقصد خود به مکه رفت و این راه دور و دراز را پیمود با آن که از خود مدینه راه کوبیده ای برای عراق وجود داشته است و نزدیک‌تر هم بوده،سر این مسافرت این است که : ۱- چون اخبار شهادت ابی عبدالله علیه السلام در سرزمین عراق کم و بیش مشهود بوده است،.در سر راه مدینه به عراق مراقبت هایی وجود داشته است که به آسانی مسافرت بدان ممکن نبوده و شاید سر این که مسلم بن عقیل پس از مأموریت دلیل گرفت و از بیراهه رفت و راه را گم کرد همین باشد. ۲- شهادت امام در روز عاشورا مقدر بود، از تاریخ حرکت او به مکه تا عاشورا ماه‌ها فاصله بود و اقامت او در مدینه میسر نبود و برای صرف وقت این مدت را به مکه مسافرت کرد. ۳- چون مکه از تاریخ حرکت حسین علیه السلام که اواخر رجب بود،کم کم محل اجتماع حجاج و مسلمانان اقطار بعیده‌ی اسلامی می‌شد و باید امام به همه‌ی مردم و همه‌ی مسلمانان،مقاصد خویش را بفهماند و دعوت اصلاحی خود را تبلیغ کند و با وضع کنترلی که بنی امیه فراهم کرده بودند، این مفصود جز درمکه و در موسم حج میسر نبود.امام به مکه مسافرت کرد و تا هشتم ذیحجه که همه‌ی مسافرین اطراف در آن جا جمع آوری می‌شوند در آن جا ماند،تا دعوت اصلاحی خود را به همه‌ی مردم برساند و به همه اتمام حجت کند. ۴- برای آن حضرت،اصحاب معینی بودند که در طول مدت باید از اطراف و اکناف عالم اسلامی و گوشه و کنار جمع آوری شوند و مسافرت امام حسین علیه السلام تا مکه و از مکه تا کربلا برای جمع آوری این اصحاب مخصوص بوده است و بر کناری نالایقان.