کتاب Why Nations Fail (چرا ملت ها شکست می خورند) اثر دارون ایسموگلو و جیمز رابینسون به این سؤال پاسخ میدهد که قرنها کارشناسان را به خود مشغول کرده است: چرا برخی از ملتها ثروتمند و برخی دیگر فقیر هستند که بر اساس ثروت و فقر، سلامت و بیماری، غذا و قحطی تقسیم میشوند؟ آیا این فرهنگ، آب و هوا، جغرافیا است؟ شاید ناآگاهی از اینکه سیاست های درست چیست؟ به سادگی، خیر. هیچ یک از این عوامل قطعی و سرنوشت ساز نیستند. در غیر این صورت، چگونه می توان توضیح داد که چرا بوتسوانا به یکی از کشورهای با رشد سریع در جهان تبدیل شده است، در حالی که سایر کشورهای آفریقایی مانند زیمبابوه، کنگو و سیرالئون در فقر و خشونت فرو رفته اند؟ پژوهشگران به طور قاطع نشان می دهند که این نهادهای سیاسی و اقتصادی ساخته دست بشر هستند که زمینه ساز موفقیت اقتصادی (یا فقدان آن) هستند. اگر بخواهیم تنها یکی از نمونههای شگفتانگیز آنها را در نظر بگیریم، مردم کره شمالی از فقیرترین مردم روی زمین هستند در حالی که برادران و خواهران آنها در کره جنوبی از ثروتمندترینها هستند.