کتاب نوشتن مادام بوواری اثر گوستاو فلوبر

متن این کتاب، "جعلی" است. فلوبر هرگز چنین نامه‌ی بلندی برای معشوقه‌اش، لوییزکوله ننوشته است. من از بین نامه‌هایی که بین سال‌های 1815 و 1885 برای لوییز کوله ارسال شده‌اند (نزدیک به 250 نامه)، نامه‌ای طولانی انتخاب کردم، نوعی ترکیب نمادین از نامه‌های سال‌های بوواری. می‌خواستم پرتره‌ای از فلوبر طراحی کنم یا بهتر، او را در نقطه‌ی عطف زندگی‌اش به نمایش بگذارم. این مرد که خود را پنهان می‌کرد و دلش می‌خواست پشت اثرش ناپدید شود، من این طور تصور کردم که تمام طول یک شب، از اتاق کوچکش در کرواسه، برای لوییز کوله نامه می‌نویسد، درست در لحظه‌ای که به راستی یک نویسنده می‌شود. این نامه ترکیب باشکوهی است از شکیبایی، نشاط، مردم گریزی، سخاوت، شک، وحشی‌گری و لودگی گه گوستاو فلوبری روح افزا را برایمان آشکار می‌کند، کاملا مغایر با نمی‌دانم کدام " گوشه نشین کرواسه" که هنر را مقابل زندگی برگزیده بود. این متن، تنها یک سند منحصر به فرد درباره‌ی تکوین روزانه‌ی اثری بزرگ نیست، بلکه همزمان یک «ادبیات چیست؟» بسیار شخصی را هم به دست می‌دهد که در آن، فلوبر از ورای نظراتش درباره‌ی هنر، رمان و نقد، با قلمی با نشاط دست به حمله‌های انتقام جویانه‌ای علیه حمایت و گروتسک زندگی می‌زند.